In december 1983 verscheen Gramschap 40

Bijlage was een map met 26 collages van de Zeeuwse kunstenaar Jan Bruens met de titel Terra Del Fuego.
In de map zat een dun boekje met enige achtergrond over Marinus van de Lubbe en de Rijksdagbrand.
Deze brand in het Duitse parlementsgebouw markeerde de start  van de absolute dictatuur van Hitler en de Nazi-partij.
Het boekje diende als inleiding bij de collages waarin vele krantenknipsels uit de zelfde periode verwerkt waren.

Het nummer van Gramschap bevatte een groot aantal pamfletten. Ze zijn hieronder afgebeeld.
Door op de pagina's te klikken kan je ze meestal vergroten.
Sommige browsers (met name Microsoft) willen dat je daarna op de nieuwe afbeelding nog een keer klikt om hem groter te maken.






omslag

pag2



ONDERZOEK.....          'n realistiese
                                                                                                                    analyse


Het NOS-journaal:“................bij het onderzoek bleek ook dat van de bewoners van de oude wijken bij de Turken en Marokkanen 45% langdurig werkloos is, bij de Nederlanders is het de helft, en bij Surinamers en Antilianen 64%....”. Wie de moeite neemt de over een foto van een oude stadswijk heengeprojecteerde lettertjes op het scherm te lezen, ziet dat er inderdaad staat: Turken en Marokkanen 45%, Nederlanders 50%, Surinamers en Antilianen 64%. En ja: 50% is hetzelfde als de helft. Maar misschien kan iemand eens een onderzoek doen hoeveel mensen bij dit journaal menen te hebben gehoord dat er maar half zoveel Nederlanders werkloos zijn als Turken (en Marokkanen niet te vergeten). En als die wetenschappelijke onderzoekers toch bezig zijn kunnen ze misschien meteen eens nagaan wat voor conclusies mensen eigenlijk aan zo’n bericht verbinden. En waarom de resultaten van dit onderzoek zo’n belangrijk nieuws vormen dat het NOS-journaal het uitgebreid brengt.
Er worden dagelijks heel wat verslagen van onderzoeken gepubliceerd in Nederland zonder dat de media er aandacht aan besteden, zeker zonder dat het tv-journaal er aandacht aan besteedt, maar dit speciale onderzoek schijnt NIEUWSWAARDE te hebben. Waarom? Omdat de onderzoekers hebben vastgesteld dat er vooreen kwart miljoen mensen voorlopig geen enkele kans op werk meer is ? Maar dat wisten we toch al ? Of is de nieuwswaarde misschien dat het er s 1 e c h t s een kwart miljoen zijn en niet de verwachte half miljoen? Zou de journaal-redactie hebben gedacht:: aha, een opgewekt bericht in deze donkere dagen? Het zal wel simpeler zijn: de nieuwswaarde zit hem in die ‘belangrijke’ cijfers over de werkloosheid per bevolkingsgroep. Leuke dingen voor de mensen. Een bericht over werklozen, buitenlanders en negers, dat is altijd actueel
En niemand die zich afvraagt wat eigenlijk de waarde van dergelijke cijfers is, wat ze in godsnaam betekenen. Gelukkig maar, want ze betekenen natuurlijk niets. Ze vertellen ons niet of de hogere werkloosheidpercentages van de Surinamers en Antilianen veroorzaakt worden doordat deze groepen moeilijker werk vinden of omdat ze minder hard zoeken, of omdat ze eerlijker antwoord geven op de vraag: bent u werkloos?, of wellicht omdat ze zuiniger zijn en als ze werkloos worden eerder naar een goedkope woning in een oude stadswijk verhuizen dan Turken (en Marokkanen natuurlijk) en Nederlanders. Het betekent allemaal niets, loze cijfers, die maar één ding doen: vooroordelen bevestigen omdat iedereen er uit kan lezen wat hij wil.
Toont iemand met cijfers aan dat de werkloosheid bij Nederlanders twee keer zo hoog is als bij buitenlanders, dan zal er gezegd worden: ‘zie je wel, die buitenlanders pikken onze banen in’.

En toont iemand aan dat de werkloos-heid bij buitenlanders twee keer zo hoog is als bij Nederlanders, dan zal er gezegd worden :‘zie je wel, die buitenlanders zijn te lui om te werken en komen hier alleen maar profiteren van onze sociale voorzieningen’.
Onderzoekers die denken, of voorgeven te denken, dat zij met dergelijke onderzoeken argumenten aandragen tegen racisme zouden beter eerst eens hun hoofd kunnen laten onderzoeken. Racisme is een emotionele zaak die je niet bestrijdt met argumenten, zeker niet met op tientallen manieren te interpreteren cijfertjes.
Het zal de man of de vrouw die het consequent over ‘vieze turken’ heeft een zorg zijn als er een onderzoeker verschijnt die meedeelt: ‘Dat moet u niet meer zeggen, want ik heb hier cijfers waaruit blijkt dat van de Turken zich 56% dagelijks wast, terwijl dat van de Nederlanders slechts 44% is’. Wie dat niet inziet heeft wel erg weinig gevoel voor praktische sociologie en zou zich beter met iets anders gaan bezighouden.
Aangewakkerde vooroordelen van dit soort hebben nooit iets met de realiteit te maken en kunnen dus ook niet met argumenten en cijfers bestreden worden. De haat tegen buitenlanders heeft evenmin reële gronden, als Hitlers beschuldigingen tegen de joden reële gronden hadden, wat niet heeft belet dat miljoenen mensen ze overnamen en er (hoe onreëel ook) heilig in geloofden. Evenals bij de meeste religies is het ook bij dit soort vooroordelen eerder een pro dan een contra wanneer ze in strijd zijn met de logica of de waarneembare realiteit.
Het doen van ‘onderzoeken’ om zogenaamd ‘de werkelijkheid’ aan het licht te brengen, heeft dan ook eerder een averechtse werking: het feit dat iemand er toe over is gegaan om (zoals in dit geval) de bewoners van de oude stadswijken in te delen in dezelfde drie imaginaire groepen waaruit die bewoners volgens de heersende vooroordelen bestaan (d.w. z. Nederlanders, negers en ‘turken’) bevestigt alleen maar die vooroordelen: zie je wel dat er drie soorten mensen zijn, daar staat het! op het TV-scherm! De onrealiteit van de racisten wordt tot realiteit gemaakt door hem te gaan onderzoeken.
Maar hoe zou een onderzoek naar een onrealiteit ooit reële resultaten kunnen opleveren ? Geen wonder dat de resultaten van dit soort ‘onderzoeken’ altijd volkomen loos en multi-interpretabel zijn, dat er uiteindelijk nooit ook maar een enkele betrouwbare conclusie uit valt te trekken.
De ‘sociaal-wetenschappelijk onderzoekers’ van Huurne en Valkenburg die dit stukje ‘wetenschappelijk onderzoek’ op hun naam hebben staan, hebben echter wel degelijk een conclusie in petto voor de regering die hun onderzoek betaald heeft. De stilzwijgende conclusie van hun rapport is: je moet al die opeengehoopte werklozen in die oude stadswijken zoveel mogelijk onderling verdelen; door veel van dit soort onderzoeken te laten uitvoeren bijvoorbeeld. De openlijke conclusie luidt:
je moet al die opeengehoopte werklozen niet alleen onderhouden maar ook bezighouden want anders zou de pleuris wel ‘s kunnen uitbreken in de oude stadswijken; hoe minder geld je uit wilt geven om ze te onderhouden, hoe belangrijker het wordt ze bezig te houden, laat ze dus liever werken voor hun uitkering dan dat ze maar rondhangen; overgiet dat werk met een sociaal sausje en noem het buurtverbetering in plaats van werkverschaffing.
Niet erg origineel, maar ja, de heren wetenschappers komen dan ook uit Tilburg. In Rotterdam hebben ze al lang iets veel beters bedacht: laat ze met behoud van uitkering controleur in de trams spelen, kunnen ze andere werklozen vangen die zonder kaartje reizen, niet alleen houd je beide groepen bezig, het werkt ook nog uitstekend voor de onderlinge verdeeldheid.... Het plan is in Den Haag met enthousiasme ontvangen En zo kunnen dezelfde werklozen die het verboden is zich met muziek of schilderen bezig te houden, straks wel 2 dagen gaan staan graven aan een gat dat een machine in een half uur graaft of de kantoren van de sociale dienst aan gaan vegen, waardoor er weer een hele ploeg schoonmakers werkloos wordt.
Als er in Nederland een steeds rechtser en racistiser klimaat lijkt te gaan heersen dan is dat niet omdat het virus van de Centrumpartij zo krachtig is, maar omdat de maatschappelijke weerstand tegen dat virus systematisch en bewust verzwakt is. Als werkloosheid als schande en van een uitkering leven als profiteren wordt gezien, komt dat in de eerste plaats door de manier waarop de politici, de bestuurders en de media over werklozen spreken en tegen ze optreden. Een regering die ‘wetenschappelijk laat vaststellen’ dat er voor minstens een kwart miljoen mensen geen enkele kans op werk is en diezelfde mensen tegelijkertijd wel een sollicitatieplicht oplegt, vervormt de realiteit tot een morele schijnwerkelijkheid en maakt de mensen rijp voor de besmetting met de meest smerige irreële denkbeelden. Een stadsbestuur dat zegt het heroïneprobleem te willen oplossen en tegelijkertijd de politie een inval laat doen in de wachtkamer van de sociale dienst ‘wegens de daar plaatsvindende zware drugshandel’ (bij welke razzia dan uiteindelijk van de 300 aanwezigen er met grote moeite vijf (VIJF!) gevonden worden die ‘kleine hoeveelheden drugs bij zich hadden’ -en reken maar dat dat hasj of wellicht wat coke geweest is en zeker geen heroïne, anders was dat wel trots gemeld) zo’n stadsbestuur criminaliseert uitkeringsontvangers door ze te identificeren met junkies, en criminaliseert junkles door kleine, onderlinge handel te bestrijden met de zwaarste middelen. Als de politie dan bovendien nog de 300 ‘verdachten’ onderwerpt aan een selectie (“U mag weg, jij blijft”) waarbij huidskleur de voornaamste norm schijnt te zijn, dan heeft dat ‘linkse’ stadsbestuur in één klap meer fascistische vooroordelen opgewekt, dan de Centrumpartij in een jaar.
Om dat vast te stellen heb je geen wetenschappelijke onderzoeken nodig.

IN DE WACHTKAMER VAN DE SOCIALE DIENST


in de wachtkamer van de sociale dienst
zit ik te wachten op m’n geld
er is een administratieve vergissing gemaakt
schijnt het
een administratieve vergissing van duizend gulden
een administratieve vergissing van drie en half uur
in de wachtkamer van de sociale dienst.

in de wachtkamer van de sociale dienst
is het druk
het is het seizoen van de administratieve vergissingen.
de vergissinggerechtigden zitten in pantserglazen hokjes
het is hen verboden zich in de wachtkamer te begeven
op straffe van lichamelijk letsel,
de wachtkamergerechtigden zitten op plastic stoeltjes
het is hen verboden naar buiten te gaan
op straffe van een langduriger verblijf in de wachtkamer
wegens het missen van hun naam
die wordt afgeroepen over krakende luidsprekers
in de wachtkamer van de sociale dienst.

in de wachtkamer van de sociale dienst
verjaagt de portier iemand die tegen zijn hokje leunt:
wie weet is werkloosheid besmettelijk
en zit ook de portier straks
in de wachtkamer van de sociale dienst.

in de wachtkamer van de sociale dienst
vullen mensen formulieren in
leggen levens vast in kolommen
DEZE RUIMTE NIET BESCHRIJVEN
lange dagen omgezet in
elektronische pulsen van microsecondes,
en omgekeerd:
de korte blik in een dossiermap omgezet in
zes weken wachttijd
in de wachtkamer van de sociale dienst.

in de wachtkamer van de sociale dienst
heerst de toekomst.
hier heeft niemand een horloge
we weten zo wel hoe laat het is.


Nv

pag7

pag8

pag9

pag10

pag11

pag12

pag13

dolf




Home